Τώρα που εμεγάλωσα
Κι αμάξωσα του κόσμου μου τ’ αλώνια
Ήρθες μανούλα μου ξανά
Εφύτρωσες που μιαν γωνιάν
Να μου χαρίσεις μιαν ευχήν
Και δυο γλυκά σου λόγια

Μανά
Έλα να δεις μια ζωγραφιά που σου `καμα
Να σε θωρούν οι ουρανοί και τα βουνά

Μανά
Πες μου πού ρέσσουν της ψυχής σου τα νερά
Να δροσιστούν τα χείλη μου τα ορφανά

Πέρασες έφυγες κρυφά
Σαν όρομαν εσβήστης μες στα χρόνια
Και με τα μάτια μου κλειστά
Είδα πού έχεις τα κλειθκιά
Να δουν το φως κόρες και γιοι
Και ύστερα τ’ αγγόνια