Τι μου λες, παιδί μου, τι μου λες,
χάρτινες κουβέντες κι απειλές
και φοβέρες που εγώ δεν τις σηκώνω,
την πόρτα σου `χω ανοιχτή κι άκου τι σου δηλώνω.

Εγώ, τους άνδρες, στη ζωή, δεν τους λογάριασα,
και στην αγάπη, την καρδιά μου δε χαράμισα,
κι αυτά που λες, δεν τ’ αγοράζω μετρητοίς,
είναι κουβέντες βερεσέ, ό,τι κι αν πεις,
κι αυτά που λες, δεν τ’ αγοράζω μετρητοίς,
είναι κουβέντες βερεσέ, ό,τι κι αν πεις.

Δε σε πληροφόρησαν καλά
και θα βρεις μπερδέματα πολλά,
στην καρδιά μου για να μπεις και να καθίσεις,
πρέπει να είσαι, δηλαδή, παιδί με εξηγήσεις.

Εγώ, τους άνδρες, στη ζωή, δεν τους λογάριασα,
και στην αγάπη, την καρδιά μου δε χαράμισα,
κι αυτά που λες, δεν τ’ αγοράζω μετρητοίς,
είναι κουβέντες βερεσέ, ό,τι κι αν πεις,
κι αυτά που λες, δεν τ’ αγοράζω μετρητοίς,
είναι κουβέντες βερεσέ, ό,τι κι αν πεις.