Μαζί σου το περίμενα, στα δύσκολα πως πήγαινα
Αλλά δεν το χωρούσε ο λογισμός μου...
Πως ήσουν απ’ τα άτομα, που έχουν το ελάττωμα
Να παίζουν με τα όνειρα του κόσμου...
Είμαι κι εγώ απ’ τις καρδιές που έχεις πικράνει
Και σαν το ρούχο με πετάς που δε σου κάνει...

Αν ήτανε στο χέρι μου θα γύριζα το χρόνο πάλι πίσω
Στη μέρα που σε γνώρισα και τόλμησα τρελά να σ’ αγαπήσω...
Το βλέμμα αλλού θα έστρεφα για πάντα θα σου γύριζα την πλάτη
Προτού μες στη ψυχή μου γεννηθεί ποτέ αυτή η αγάπη!

Και ενώ γι’ αλλού προχώρησες, εμένα κατηγόρησες
Σε φίλους πως δε νοιάστηκα για σένα...
Για κοίτα κάτι άτομα, που έχουν και παράπονα
Και τις θυσίες σβήνουν μ’ ένα ψέμα...
Ήμουν κι εγώ ένα παιχνίδι σου για λίγο
Και στο συρτάρι της καρδιάς σου καταλήγω...