Τους χειμώνες, προσπερνάω
άλλο πια, δε τους μετράω
Δε γνωρίζω ποιο χρόνο ζω
Στα όνειρά μου, μαζί σου κοιμάμαι
ξημερώνει, και φοβάμαι
Μη με ξεχνάς, μη με ξεχνάς

Δε με νοιάζουνε οι μέρες
οι Κυριακές και οι Δευτέρες
είναι γεμάτες μοναξιά
Δε με νοιάζουνε οι ώρες
οι λιακάδες και οι μπόρες
αφού δε σ’ έχω αγκαλιά

Τα λουλούδια, με πληγώνουν
τα τραγούδια, με σκοτώνουν
με κυκλώνει η ερημιά
Χάνω όλες, τις αισθήσεις
έλα τώρα, μην αργήσεις
Μη με ξεχνάς, μη με ξεχνάς

Δε με νοιάζουνε οι μέρες
οι Κυριακές και οι Δευτέρες
είναι γεμάτες μοναξιά
Δε με νοιάζουνε οι ώρες
οι λιακάδες και οι μπόρες
αφού δε σ’ έχω αγκαλιά