Με βροχή και με συννεφιά,
με καράβια χωρίς πανιά,
με τα μάτια κλειστά
φεύγω μακριά.

Μες στο φόβο που μ’ απειλεί
για το στόχο που `χει χαθεί,
πριν ο ήλιος να βγει
έρχομαι ξανά.

Σε θυμάμαι όπου βρεθώ
και πάντοτε γυρνώ.
Σ’ αγκαλιάζω όταν σ’ έχω
μα δειλιάζω, δεν αντέχω.

Όταν θέλεις και δεν το λες,
όταν τρέχεις διαρκώς στο χτες
και θυμάσαι και κλαις
φεύγω μακριά.

Κι αν η αγάπη που θες να βρεις
είναι λάφυρο της στιγμής,
πριν το μάθει κανείς
έρχομαι ξανά.

Σε θυμάμαι όπου βρεθώ
και πάντοτε γυρνώ.
Σ’ αγκαλιάζω όταν σ’ έχω
μα δειλιάζω, δεν αντέχω.
Μα δειλιάζω, δεν αντέχω,
δεν αντέχω
δεν αντέχω...