Μέσα μου βράδιασε κι ο κόσμος άδειασε,
παρηγοριά μου η βροχή,
κλείσαν τα πέλαγα, θυμάσαι, γέλαγα
μόνο όταν γέλαγες εσύ, μόνο όταν γέλαγες εσύ.

Χειμώνας, πια, βαρύς
κι η νύχτα στη γωνιά πάλι θα μ’ εύρει,
το θες μα δεν μπορείς
να λησμονήσεις τούτο το Σεπτέμβρη.

Το καλοκαίρι μας, σκιά στο χέρι μας,
πικρή, βαθειά λαβωματιά,
κι απ’ τα χαλάσματα θρηνούν φαντάσματα,
τα πεθαμένα μας φιλιά, τα πεθαμένα μας φιλιά.

Χειμώνας, πια, βαρύς
κι η νύχτα στη γωνιά πάλι θα μ’ εύρει,
το θες μα δεν μπορείς
να λησμονήσεις τούτο το Σεπτέμβρη.