Γλυκιά Αρβανιτοπούλα μου,
μικρή μου ξελογιάστρα,
ανάψαν στα Μεσόγεια
φωτιά τα δυο σου μάτια.

Όταν περπατάς στη στράτα,
σ’ το ’χω ξαναπεί,
γίνεται σεισμός στα Σπάτα
και στο Κορωπί.

Περνάς απ’ το Μαρκόπουλο
κι όλοι παραμιλάνε,
μεθάνε για χατίρι σου
κι από σεβντά τα σπάνε.

Όταν περπατάς στη στράτα,
σ’ το ’χω ξαναπεί,
γίνεται σεισμός στα Σπάτα
και στο Κορωπί.