Τηλέφωνο παίρνεις και γράμματα στέλνεις,
λουλούδια μού φέρνεις και δώρα ακριβά.
Και θες να με πείσεις, μα πώς να με ρίξεις
και να με τυλίξεις με κόλπα γνωστά;

Είν’ αργά, είν’ αργά,
τώρα πια σ’ έχω μάθει,
είν’ αργά, είν’ αργά.
Μα είν’ αργά, είν’ αργά
για τα ίδια τα λάθη.
Είν’ αργά, είν’ αργά.

Χωρίς εισιτήρια, χωρίς διαβατήρια
μου τάζεις ταξίδια και άλλα πολλά.
Τον κόσμο μού τάζεις, γιατί με ταράζεις;
Τα πράγματα είναι, μωρό μου, απλά:

Είν’ αργά, είν’ αργά,
τώρα πια σ’ έχω μάθει.
Είν’ αργά, είν’ αργά.
Μα είν’ αργά, είν’ αργά
για τα ίδια τα λάθη.
Είν’ αργά, είν’ αργά.