Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες,
ποιος έκαψε τόσες στιγμές,
τις μικρές ανθισμένες χαρές,
δείξε μου ποιος.

Ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός,
με ένα δρεπάνι σκυφτός,
μου στέρησε όλο το φως,
αχ, ένα φιλί.

Στην πόλη οδηγώντας αργά,
τα σπίτια μπαλκόνια γειρτά,
ζωές που θα κρύβουν κι αυτά,
πώς έγινε δες.

Πώς στένεψαν έτσι οι οροφές,
πώς γίναν φωτιά οι καρδιές,
ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες.

Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι.
Θέλω ένα φιλί,
μόνο ένα φιλί
η ζωή δανεική και μικρή
μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη.
Θέλω ένα φιλί,
μόνο ένα φιλί.

Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά,
στους δρόμους που η πόλη σχολά
απρόβλεπτη που είναι η ομορφιά
πάλι γελάς.

Αμήχανα λίγο κοιτάς,
τι κοιτάς
αγκαλιά να με πάρεις, δες,
κανείς δεν μας σκότωσε εμάς.

Ένα φιλί.........