Κρύβομαι απ’ όλους και δεν μιλιέμαι
προσπάθεια κάνω μα δεν ξεχνιέμαι
στριφογυρίζει η θύμησή σου
γίνεται πόνος η φυγή σου.

Και κάθε που νυχτώνει χώμα γίνομαι
ο πόνος με σκοτώνει και αφήνομαι
και κάθε που βραδιάζει Θεέ μου χάνομαι
η αγάπη με μαλώνει και διχάζομαι.

Κρύβομαι απ’ όλους και δεν μιλιέμαι
τι να `χει φταίξει αναρωτιέμαι
σκόρπισες γύρω τ’ άρωμά σου
κι ύστερα είπες άντε γεια σου.