Είναι αργά, πολύ αργά και δεν αντέχω,
κάνε το δάκρυ μου ποτάμι να πνιγώ...
Πια περιθώρια στον έρωτα δεν έχω,
σαν φως που τρέχω στο σκοτάδι για να βγω...

Αργά τη νύχτα θα γυρεύω τα σημάδια σου,
Αργά τη νύχτα κι ας με πάρει ως το πρωί...
Αργά τη νύχτα θα ονειρεύομαι, θα καίγομαι
στη λεωφόρο, των χειλιών σου διαδρομή...

Είναι αργά, μου λες `αργά’ για να μ’ ακούσεις,
όλα τελείωσαν κι όμως έμεινα εδώ...
Τα αυτοκίνητα που τρέχουν,
υποκρούσεις χαμένου έρωτα στην Εθνική Οδό...