Πόνεσα, δάκρυσα, ξέχασα,
τι θέλεις τώρα, τι γυρεύεις από μένα,
αφού το ξέρεις, δε γυρνάν τα περασμένα,
για να σου δώσουν την αγάπη που ζητάς.

Πόνεσα, δάκρυσα, ξέχασα,
τώρα συνήθισα να ζω χωρίς εσένα,
δεν ωφελεί που `ρθες με μάτια δακρυσμένα
και προσπαθείς να μου θυμίσεις τα παλιά.

Πόνεσα, δάκρυσα, ξέχασα,
μην επιμένεις, πάν’ τα λόγια σου χαμένα,
γιατί, απ’ τη στάχτη, είναι όλα σκεπασμένα
και δεν υπάρχει πια η φλόγα που ζητάς,
και δεν υπάρχει πια η φλόγα που ζητάς.

Πόνεσα, δάκρυσα, ξέχασα.