Ο πετεινόν κακανίζ'
Η κοσάρα παίρ’ εκεί
Εσ’ και πάγω σον παρχάρ
Τη σεβντά μ’ φέρεν εκεί

Το τυφέκι μ’ έσυρα
Εποίκεν τούμπα- τούμπα
Η σεβντά μ’ εμόρφυνεν
Έντον άμον ζουμπά

Σον παρχάρ’ εσ’ και θα πας
Λύουμαι ασην σεβντά σ'
Τον Θεό σ’ αν αγαπάς
Ντο είναι ατά ντ’ ευτάς:

Άντα τραγωδείς εσύ
Ούλοι πα τερούν εσέ
Εσέν τα παληκάρια
Ούλια αγαπούν εσέ