Μα να `σαι μπρος μου
πανέμορφη, στ’ αλήθεια αέρινη,
να μου χαμογελάς
και στ’ όνειρο να με σκορπάς.

Στιγμές σου δώσ’ μου
της μοναξιάς μου τη στερνή πνοή,
εκείνες που πονούν,
τις έμαθα να προσπερνούν.

Τον κόσμο ολόκληρο που ζει
βαθιά μες στην αγάπη,
τα όσα νίκησε η ζωή
και τα `κανε ένα δάκρυ.

Στιγμές σου δώσ’ μου
να ντύσω με μετάξι την ψυχή,
να υφάνω τις πληγές
που κρύβονται μες στις σιωπές.