Στέκω λειψός μα απόρθητος
παρατηρώ την πτώση
της μοίρας μου τη γνώση
διαλέγω ν’ αψηφώ.

Ξεκίνησα τον πόλεμο
για να δαμάσω πάθη
μες στης ψυχής τα βάθη
που χρόνια κουβαλώ.

Κι είμαι εδώ χαμένος στα όνειρά μου
να ζητάω λίγη απ’ την κλεμμένη χαρά μου
να κοιτάω στην πλάτη τα δεμένα φτερά μου.
Μια βουτιά στο κενό
μα τους φόβους μου θα φυλακίσω
και θα καταφέρω τα φτερά να λύσω,
την αλήθεια μου θα ψάξω ν’ αντικρίσω
και ψηλά θα πετώ.

Γιατί είχα μάθει ο δειλός
τ’ αλλιώτικα να κρίνω,
τα λάθη μου να σβήνω
γυρεύω να κριθώ.

Αν κουραστώ να μου σταθείς
και να με ξεδιψάσεις,
ποτέ να μη ξεχάσεις,
τον ίδιο έχουμε εχθρό.