Δες πώς νικά ο έρωτας το χρόνο,
πώς αγροικά να μη ζυγώνει πόνο
κι αν κουραστεί, τους φόβους να μαλώνει
θα ξεχαστεί, στο χάδι που λυτρώνει.

Να μην απαρνηθείς τα χέρια που στέκουν απλωμένα
να ξαναγεννηθείς, να σβήσεις λόγια μασκαρεμένα.

Δες πώς τολμά ο έρωτας ν’ αγγίζει
λόγια κρυφά και όνειρα να χτίζει,
δέσε το νου και λύσε την ψυχή σου
και στου κορμιού τις ενοχές αφήσου