Είχα μα τα έχασα τα λόγια και το φως μου
ψέματα μου είπανε ο φίλος κι αδερφός μου
πως η αγάπη κρύβεται στων ανθρώπων τις καρδιές
μα έξω χέρια αδειανά και σβηστές φωτιές

Άιντε και ξέχασα μ’ ανθρώπους να μιλώ
το δρόμο έχασα και ψάχνω να τον βρω
το δρόμο έχασα και ψάχνω να τον βρω
άιντε και ξέχασα μ’ ανθρώπους να μιλώ

Μαύρη πέτρα κύλησε τη ζωή την ξύπνησε
κι από παράθυρα κλειστά το σκάμε σα σκιές
κι όσα δεν τολμήσαμε στις φωτιές τα ρίχνουμε
να ζεσταθούν τα όνειρα, τα χέρια, οι αγκαλιές