Στους ανέμους του χειμώνα
της καρδιάς το πλοίο κυβερνάς
κι όρθιους μας κρατάς
της αγάπης τον αγώνα
με χιλιάδες ύμνους τραγουδάς.

Μέσα στους αιώνες καμπάνες ηχούν
και οι φωνές του χρόνου για σένα μιλούν.

Ανατολή, ανατολή,
στείλε το φως στην ψυχή
Ανατολή, ανατολή
στης δύσης την εποχή.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
όσο και να μοιάζει η ζωή διαφορετική
οι αξίες δεν αλλάζουν
από σένα απλώνονται στη γη.

Στους στενούς δρόμους
ανάβουν φωτιές
όσοι ζουν ακόμα μες στις προσευχές.

Ανατολή, ανατολή...