Ένα πρωί στα ξαφνικά, μου είπες πως μεγάλωσες
και τα φτερά σου τ’ άπλωσες, να δεις τι είν’ η ζωή
σου πήρε ο κόσμος τα μυαλά, σε μάγεψαν οι θάλασσες
με τα λιμάνια μάλωσες και σήκωσες πανί.

Γεια σου χαρά μου γεια, κι αν φεύγεις βιαστικά
τρέμεις σαν το πουλί πού `μεινε στη βροχή
Γεια σου χαρά μου γεια, κοντά σου η Παναγιά
κακό να μη σε βρει, θα `ναι η δική μου ευχή
Όσο κι αν πας μακριά, πίσω θα `ρθείς ξανά
στην αγκαλιά μου σαν μικρό παιδί.

Επάνω σου καρφώθηκαν, τα πρόστυχα τα βλέμματα
κι η αγάπη που σου έμαθα, σου `μοιαζε φυλακή
θα `ρθει μια μέρα που θα δεις, πως όλα ήταν ψέματα
κι η πιο μεγάλη λευτεριά είναι μες στην ψυχή.