Είχα ένα θειό λεβέντη
θρέμμα γέννημα Αθηναίο
παλληκάρι ρωμαλέο
από διαλεχτή γενιά

Είχε ένα κορμί σπαθάτο
μαύρο γυριστό μουστάκι
και κοιτούσε σαν γεράκι
καθεμιάν ομορφονιά

Ανηφόριζε τις μέρες στ’ Αναφιώτικα
και καθάριζε παλιούς λογαριασμούς
και τις νύχτες στα δρομάκια τα Πλακιώτικα
τα κουτσόπινε μ’ ανθρώπους και Θεούς

Φόραγε φαρδύ ζωνάρι
κεντημένη καμιζόλα
κι είχε πάντα μια μπιστόλα
μέρα νύχτα συντροφιά

Τονε τρέμαν οι νταήδες
στου Ψυρρή και στο Θησείο
και δε σήκωνε γι’ αστείο
να του κάνουν μπαμπεσιά

Ανηφόριζε τις μέρες στ’ Αναφιώτικα
και καθάριζε παλιούς λογαριασμούς
και τις νύχτες στα δρομάκια τα Πλακιώτικα
τα κουτσόπινε μ’ ανθρώπους και Θεούς