Το άχι* μου να σου γενεί, χαλίκι να σκοντάψεις,
να πέσεις μα να μη βαρείς, μόνο ν’ αναστενάξεις

Ο ηλιός εβασίλεψε και η γης ακόμη βράζει
μα `μενα η ερμή μου καρδιά κλαίει και αναστενάζει

Μίλιε μου μερτζανόχειλη και μη μου κάνεις νάζι
γιατί ο Θιός την ομορφιά σαν τον ανθό τινάζει

*άχι = Το βάρος, η κατάρα, ο αναστεναγμός.