Μπρος απ’ το σπίτι περνούσα
που έμενες κάποτε εσύ,
σιγά το τζάμι χτυπούσα
σα να `σουν πάλι εκεί.
Άγνωστο πρόσωπο είδα,
άκουσα ξένη φωνή,
το `βαλα αμέσως στα πόδια,
πόδια δίχως ψυχή.

Δάκρυα μου `κλεισαν τα μάτια
μακριά έφυγες και είναι μεγάλος ο καημός,
κατεβαίνω, πέφτω σκαλοπάτια
κι η ζωή μου έγινε γκρεμός.

Δρόμο γλυκό περπατούσα,
που `χαμε κάνει μαζί,
για λίγο χαμογελούσα,
χαμογελούσες κι εσύ.
Αν μ’ αγαπάς σε ρωτάω
και μ’ απαντάει η σιωπή,
πίσω ποτέ δε γυρίζουν,
ο έρωτας κι η ζωή.

Δάκρυα μου `κλεισαν τα μάτια......