Ας ήτανε μια μέρα
μια μερα στη ζωή μου
μαζί σου να χανόμουνα
στη μέση της ερήμου.

Θα σου άγγιζα το χέρι
ο φόβος θα σκορπούσε
θα έβρεχε ο ήλιος
κι η ερημιά θ’ ανθούσε.

Θεέ μου, να έφτανε εδώ πέρα
τ’ ουρανού η πνοή
να μου χάριζε μια μέρα
μια μέρα, μια ζωή.

Ας ήτανε μια μέρα
για μας τους δύο μόνο
πιο πέρα απ’ τη ζωή μας
και έξω απ’ το χρόνο.

Εγώ παντού χαμένος
κι εσύ κρυφή μου ελπίδα
θα σ’ έλεγα αγάπη
και νέα μου πατρίδα.