Με δανικό αντίδοτο
ξεγράφεις μια θητεία.
το μέλλον και το παρελθόν
πέταξες στη φωτιά.
Έσπασες την πυξίδα μου,
αλλάζεις την πορεία
και μυστικά με δίκασες
με κάλπικα χαρτιά.

Κι έμεινα στα χαλάσματα,
σε μια βαριά παγίδα,
μη με ρωτάς πως έζησα,
δεν ξέρω ούτε κι εγώ.
Ένα κουβάρι αινίγματα
να με στοιχειώνουν είδα
και σ’ αυταπάτες χάθηκα
κι ακόμα θα χαθώ.

Αφήνεις ανοιχτή γραμμή,
με σκάβει η αδιαφορία,
παίρνω σε λάθος αριθμό,
δεν είσαι πουθενά.
Τα ναύλα στο ταξίδι σου,
πλήρωσε η τιμωρία,
άστρο να σ’ έχω γύρω μου
στου κόσμου τα στενά.

Κι έμεινα στα χαλάσματα.......