Θα τα περάσω στο σκληρό τα όνειρά μου,
στα δέντρα σου τα οπωροφόρα, Αθήνα μου,
θ’ αφήσω έξω κληρονομιά το λίπασμά μου,
τη δίψα μου, την πείνα μου.

Θ’ αφήσω να `ρχονται στο διαμέρισμά μου
και μέσα στην κουζίνα μου,
βροχές, ποτάμια τα φιλιά σου, αίσθημά μου,
στην τελευταία κατηφόρα μας, Αθήνα μου.

Αθήνα μου, αγάπη μου για πάντα,
δεν είναι καταπληκτικό,
δεντράκια ερωτευμένα στη βεράντα,
στο ένα τετραγωνικό.
Αγάπη μου, αγάπη μου για πάντα,
άκου κι ας μην τα ξαναπώ,
πως έζησα μαζί σου απ’ τα τριάντα,
τα πιο μεγάλα σ’ αγαπώ'

Θα τα περάσω στο σκληρό τα όνειρά μου..........