Μέσα στην αυλή μου έχω
δέντρα και πουλιά,
μα έχω για να τα φυλάνε,
άγρια σκυλιά.

Όποιος κάνει να περάσει
απ’ το φτάχτη μου,
του γαυγίζουν και φοβάται
το γινάτι μου.

Πέρασες κι εσύ μια νύχτα
απ’ το σπίτι μου
και σου μύρισαν οι βιόλες
πανορίτη μου.

Τα σκυλιά που με φυλούσαν
δε φοβήθηκες,
μπήκες μ’ άρπαξες τα χέρια
και με φίλησες.

Κι έτρεξαν θαρρείς ποτάμια
απ’ τα μάτια μου
και ποτίσανε το χώμα
κι όλα τ’ άνθια μου.

Ρίζες βγάλαν οι αγάπες
και δεντρίσανε
και τους φράχτες που `χα στήσει
τους γκεμίσανε.