Πήρα τους δρόμους να σε βρω
χλωμό μου παλληκάρι.
Μεσ’ την καρδιά μου ένα βουνό
που σκέπαζε τον ουρανό,
το φως απˊτο φεγγάρι.

Έρημοι δρόμοι, χαμένη ελπίδα,
μια πολιτεία χωρίς ζωή.
Ψυχές κουρέλια στην καταφρόνια,
στα πεζοδρόμια περνά η ντροπή.

Νύχτωσα σε άγνωστους σταθμούς
και σε μουντά λιμάνια.
Σε έψαξα μέσα στους πολλούς
και μάζευσα πικρούς καημούς
για τη φτωχή μου μάνα.