Σ'ένα υπόγειο σκοτεινό
Γράφει κι αυτή τα ποιήματά της
Φορώντας κόκκινο ιστό
Μια αράχνη έχει συντροφιά της
Οι πυραμίδες της γυρτές
Κι ο Παρθενώνας της σακάτης
Με τεντωμένα τα λουριά
Επώαση οφθαλμαπάτης

Κοίτα ολόγυρά σου
Μαύρα πουλιά πεθαίνουν μόνα μες στην παγωνιά
Μαύρα πουλιά
Μιαν ανεμώνα σού δωσε ο θεός να τη φυλάξεις
Να δούμε λίγο φως

Τυφλή τα τ’ ώτα τ’ όμματ’ ει
Κι ο νους διάττοντας αστέρας
Στους παραδείσους των τρελών
Μέχρι ρανίδος τελευταίας

Κοίτα ολόγυρά σου
Μαύρα πουλιά πεθαίνουν μόνα μες στην παγωνιά
Μαύρα πουλιά
Μιαν ανεμώνα σού δωσε ο θεός να τη φυλάξεις
Να δούμε λίγο φως