Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς
την μάνα τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα
και τις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά
θα’ χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι
βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά
θα `ρθεί το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια
θα βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.

Τα σκαλοπάτια θ’ ανέβω
θα μπω σ’ ένα παλάτι
που δε θα είν’ απάπη
μα θα `ναι αληθινό

Μες το παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω το θρόνο
βασίλισσα μια μόνο
θα κάθεται σ’ αυτόν.

Κόρη πανώρια θα της πω
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου
μονάχα αυτό ζητώ.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά....