Μες του Βεΐκου τα στενά
καίγεται η καρδιά μου
και κάθε βράδυ ξενυχτώ
ως το πρωί
στην πόρτα σου κυρά μου

Μες του Βεΐκου τα στενά
βρέχομαι και κρυώνω
και αν τ’ αγιάζι με χτυπά
χαλάλι σου
ποτέ δε μετανιώνω

Μες του Βεΐκου τα στενά
η γειτονιά κοιμάται
κι εγώ μονάχα ξαγρυπνώ
για σένανε
κι η νύχτα με λυπάται