Στο πρόσωπό μου καθρεφτίζεις χαμόγελα
μου δίνεις χρώματα για τις πιο γκρίζες μέρες μου
με περιμένεις σιωπηλά, την ώρα που ο ήλιος γέρνει
βάρκες τα όνειρα που σχίζουν τα νερά

Μ’ αρέσει ό,τι αγαπάς, αγάπησα ό,τι σ’ αρέσει
κι άφησα δρόμους που δε βγάζουν πουθενά

Ό,τι κι αν ζήσω όπου κι αν βρεθώ
θα `ναι όσο σ’ αγαπώ
Ο φόβος ξένος ο πόνος πιο γλυκός
φίλος μου κι ο θάνατος
θα `ναι όσο σ’ αγαπώ, όσο σ’ αγαπώ

Στο πρόσωπό μου καθρεφτίζεις χαμόγελα
μου δίνεις χρώματα για τις πιο γκρίζες μέρες μου
σκέφτομαι πόσο μ’ αγαπάς πάντα στα δύσκολα θυμάμαι
πόσες χαρές κρατάς κρυμμένες για μετά
γυρίζω πλάτη στις φωνές που υποσχέσεις μου πουλάνε
χωρίς ανάσα στης ζωής την ομορφιά.