Φωτισμένες νύχτες που καίνε
κουρασμένες τύψεις που κλαίνε
Κουρδισμένη η πόλη σε άνομα χέρια
η ζωή μέσα σ’ ένα κλουβί
Σε μια τρέλλα που λες ότι δεν παίρνει τέρμα
να `σαι τώρα χορεύεις κι εσύ.

Κι ένας θάνατος παραμονεύει,
δευτερόλεπτα δράσης γυρεύει
το ποτήρι σηκώνει να πιει μια ζωή.

Όταν κλαίει η ψυχή σου
όταν κλαίει η ψυχή σου,
σ’ έναν κόσμο που δεν τη χωράει,
μια φωνή ζητάει.

Όταν κλαίει η ψυχή σου,
όταν κλαίει η ψυχή σου,
έλα φίλε ο Θεός σου μιλά
κι η ζωή σου γελά.

Φωτισμένες νύχτες που καίνε
σκουριασμένες ώρες που φταίνε
Να γυρνάνε οι ρουλέτες κι ο τζόγος να κλέβει
χίλιους κόπους σε μια στιγμή
μιας βραδιάς σχέσεις κάλπικες υπαγορεύει
το οινόπνευμα μες το κορμί.

Κι όλο ο θάνατος παραμονεύει
την ανάσα της νιότης ζηλεύει
ποιος να ξέρει για σένα αν θα `ρθεί το πρωί.

Όταν κλαίει η ψυχή σου
όταν κλαίει η ψυχή σου,
σ’ έναν κόσμο που δεν τη χωράει,
μια φωνή ζητάει.

Όταν κλαίει η ψυχή σου,
όταν κλαίει η ψυχή σου,
έλα φίλε ο Θεός σου μιλά
κι η ζωή σου γελά.