Πέρα στ’ απέναντι χωριό που’ ναι το κυπαρίσσι
δίπλα στο γάργαρο νερό που τρέχει απ’ τη βρύση

Είν’ ένα νυχτολούλουδο που την καρδιά μου κλέβει
μοσχοβολά στη γειτονιά και το ντουνιά μαγεύει

Περνώ τα όρη τα βουνά, γυρνώ μες στα λαγκάδια
η θύμηση σου μ’ άφησε μες στην καρδιά σημάδια

Πώς να κατέβω στο χωριό και πώς να το περάσω
μελαχρινό μου πρόσωπο και πώς να σε ξεχάσω

Η μέρα είναι ομορφιά κι η νύχτα είναι χάδι
και η αγάπη κεραυνός που σκίζει το σκοτάδι

Χωρίς αγάπη οι καρδιές δε γίνεται να ζήσουν
και `γω μόλις σε γνώρισα τρελάθηκα μαζί σου