Ξύπνα μικρό παιδί και πλύνε τα μάτια σου,
νωρίς η μέρα χάνεται, βαθαίνουν τα σημάδια σου,
η ίδια έρημος παντού σ'ακολουθεί,
τρυπώνει στα δωμάτια σαν σκόνη απ’ τα παράθυρα.

Αυτή η έρημος είναι η πατρίδα σου,
κάπου θαμμένη εκεί είναι η ελπίδα σου,
πάρε τον πόνο και κάν'τον πυξίδα σου.

Έλα μικρό παιδί και άνοιξ’ τον δρόμο σου,
απ’ το σκοτάδι κέρδισε πίσω ξανά τον κόσμο σου,
πριν σε προλάβει εδώ το ηλιοβασίλεμα,
ξεκινά κι ακολούθησε των τρένων τα σφυρίγματα.

Άσε τον άνεμο να κλαίει πίσω σου,
άσε τη λησμονιά να καίει τον ύπνο σου,
ψάξε τις γέφυρες, γράψε τα ίχνη σου.

Αυτή η έρημος είναι η πατρίδα σου,
κάπου θαμμένη εκεί είναι η ελπίδα σου,
πάρε τον πόνο και κάν'τον πυξίδα σου.