Ήθελα πάντοτε έλικας να `μαι
δεν το φοβάμαι και να πετώ
σ’ ένα αεροπλάνο κι όπως γυρνάμε
να σε κοιτάω στ’ άλλο φτερό.
Ω, ω, ω!

Μα εσύ απέναντι μόνη γυρνούσες
μόνη κοιτούσες όπως κι εγώ
κι αναρωτήθηκα πως θα σε φτάσω
πως θα σε πιάσω δεν το μπορώ.
Ω, ω, ω!

Γι'αυτό ξεκόλλησα απ’ το φτερό μου
απ’ το όνειρο μου το προτιμώ
κι έτσι αν κάποτε πια σ’ αντικρίσω
θα σ’ ακουμπήσω γιατί μπορώ.
Ω, ω, ω!