Όπου κι αν πας, μέσ’ στη νύχτα όπου και να `σαι,
στα σκοτεινά, τρυφερά θα με θυμάσαι
και μια βραδιά δε θα τ’ αντέξεις,
στο σπίτι αυτό πάλι θα τρέξεις.

Στο σπίτι αυτό, που για χρόνια έχουμε ζήσει,
αν είχε στόμα, αν μπορούσε να μιλήσει,
για να σου πει πόσα βράδια έχω κλάψει,
πόσο θέλω να σε δω, πόσο σ’ αγαπώ.

Δυο λουλούδια μέσ’ στο βάζο,
αγκαλιά σε περιμένουν πότε θα γυρίσεις,
δυο τραγούδια που έχω γράψει για σένα,
περιμένουν να τα τραγουδήσεις.

Όπου κι αν πας, μέσ’ στη νύχτα όπου και να `σαι,
στα σκοτεινά, τρυφερά θα με θυμάσαι,
θα `ρθεί στιγμή που δε θ’ αντέξεις,
στην αγκαλιά μου μέσα θα τρέξεις.

Δυο λουλούδια μέσ’ στο βάζο,
αγκαλιά σε περιμένουν πότε θα γυρίσεις,
δυο τραγούδια που έχω γράψει για σένα,
περιμένουν να τα τραγουδήσεις.