Όσα πέρασα στραπάτσα
σκουλαρίκι δεν κρεμώ
εγώ είμαι απο την ράτσα
που τα ρίχνει στον γκρεμό.
Τα παραπατήματά μου
και η κάθε τουφεκιά
που στοχεύει την καρδιά μου
γιίνεται μια ζειμπεκιά.

Κάτω απο κάθε πάτημα
τα βάσανά μου τα άτιμα.

Όσο παίζουνε τα τέλια
παίρνω σβάρνα και πετώ
της ζωής μου τα κουρέλια
και τα αποχαιρετώ.
Με τα χέρια ανοιγμένα,
θεατρίνος στο πλατώ,
βάλε ένα κρασί και κέρνα
όσο θα παραπατώ..