Νόμιζα αργά ή γρήγορα ότι θα σε ξεχνούσα
Και πάντα έκρυβα καλά πόσο πολύ πονούσα
Όμως σαν άνθρωπος κι εγώ έχω τα όριά μου
Και δεν αντέχω άλλο να ζω αν είσαι μακριά μου

Πάλι μακριά σου μοιάζω να είμαι εγώ...

Σαν ένα βιβλίο μισοδιαβασμένο
Που `ναι στο συρτάρι τώρα ξεχασμένο
Σαν ένα λουλούδι που `ναι μαραμένο
Και για λίγη αγάπη τόσο διψασμένο

Νόμιζα αργά ή γρήγορα ότι θα σε ξεχνούσα
Και δε φαντάστηκα ποτέ το που θα καταντούσα
Ο έρωτας είναι ο κρυφός, ο καλός μας εαυτός
Και ο χειρότερος εχθρός είναι ο εγωισμός

Πάλι μακριά σου μοιάζω να ΄μαι εγώ...