Μιλώ για δρόμους έρημους, νυχτερινούς.
Για την αδιάφορη αντιφεγγιά των άστρων.
Για την κραυγή της μοναξιάς που αντηχεί
Από τους τοίχους των σπιτιών σαν δραπετεύει..
Κι ούτε ένα φως.. Ίσως μονάχα εγώ να ξενυχτώ.
Χωρίς αγάπη και παρέα πως να πορευτώ..
Μικρή φυγόδικη, σε λίγο ξημερώνει.
Κοιμήσου ήσυχη. Η καρδιά μου σ’ αθωώνει...

Μιλώ για τις λεπτές συσπάσεις των χειλιών,
τις νύχτες που δεν είσαι εδώ να τα φιλήσεις.
Για τις νωχελικές κινήσεις των χεριών,
τις ώρες που δεν είσαι εδώ για να τ’ αγγίξεις...

Κι ούτε ένα φως.. Ίσως μονάχα εγώ να ξενυχτώ.
Χωρίς αγάπη και παρέα πως να πορευτώ..
Μικρή φυγόδικη, σε λίγο ξημερώνει.
Κοιμήσου ήσυχη. Η καρδιά μου σ’ αθωώνει...