Μεσ´ στα μπλέ, τα μπλέ σου μάτια, σαν καράβι αργά...βυθίζομαι
στην ανατολή με πάνε. Με ζαλίζουν .Υπνωτίζομαι !
Αχ λουλούδι της ερήμου, καραβάνια σε κυκλώνουνε
τ´ άρωμά σου για να πάρουν λύτρα στο Θεό πληρώνουνε.

Και δεν ξυπνώ δεν ξυπνώ δεν ξυπνώ , να μείνει τ´ όνειρο παντοτινό
και δε γυρνώ δε γυρνώ δε γυρνώ, στον κόσμο αυτό.
Στα μάτια σου τ´ Αράπικα, ο έρωτας νυχτώνει και ξημερώνει σ´ αγκαλιά που δεν πληγώνει.

Είν´ η αγάπη πυκνό μυστήριο και στην καρδιά μας βασανιστήριο.

Τα δυο κόκκινά σου χείλη μ´ ένα σ´ αγαπώ με λυώνουνε
φλόγες στα νερά του Νείλου, που δε σβήνουν, δεν τελειώνουνε.
Απ´ τη Δαμασκό ως τ´ Αλγέρι, ίδιο αγέρι ανασαίνουμε.
Μεσ´ στου έρωτα τη ζάλη κάθε νύχτα ξαποσταίινουμε.

Και δεν ξυπνώ δεν ξυπνώ δεν ξυπνώ , να μείνει τ´ όνειρο παντοτινό
και δε γυρνώ δε γυρνώ δε γυρνώ, στον κόσμο αυτό.
Στα μάτια σου τ´ Αράπικα, ο έρωτας νυχτώνει και ξημερώνει σ´ αγκαλιά που δεν πληγώνει.