Μάνα μουγκρίζουν τα βουνά, μάνα βογγάν οι λόγγοι
και κατεβάζει ο ποταμός τον τόπο αυτόν να πνίξει!
Δε σε θαρρούσα, ποταμέ, νερό να κατεβάσεις
και τώρα εσύ κατέβασες με θολωσιά μεγάλη!
Σαν πήρα έναν κατήφορο στην άκρη στο ποτάμι
και το ποτάμι ήταν θολό, θολό κατεβασμένο!
Σέρνει λιθάρια ριζιμιά, δέντρα ξεριζωμένα!
Σέρνει και μια γλυκομηλιά, τα μήλα φορτωμένη!
Κι ανάμεσα στους κλώνους της δυο αδέρφια αγκαλιασμένα
τα κλαίει η δόλια η Ρούμελη, τα κλαίει κι ο κόσμος όλος!
Για ιδέστε τα κακόμοιρα, για ιδέστε τα καημένα
αν δε φιλιόνταν ζωντανά, φιλιόνταν πεθαμένα!