Δε θέλω πια ν’ ακούσω τίποτα, μίλα μόνη σου
Δε θέλω πια να ξέρω τίποτα, κράτα τη γνώμη σου
Το `χω ξαναδεί το έργο, πριν απ’ το φινάλε φεύγω
μίλα μόνη σου, κράτα τη γνώμη σου

Γνώμη σου, γνώμη σου που αύριο θα είναι η συγγνώμη σου
εμένα θα θυμάσαι και θα κλαις και άφεση αμαρτιών θα θες
Αγάπες κι αν σου τάξουνε πολλές, ακάλυπτες θα είν’ επιταγές
μίλα μόνη σου, κράτα τη γνώμη σου

Δεν βγάζω πια κανένα νόημα, μίλα μόνη σου
Δεν λύνεται με εμάς το πρόβλημα, κράτα τη γνώμη σου
Ούτε θα με δεις να κλάψω, ούτε γνώμη θα σ’ αλλάξω
μίλα μόνη σου, κράτα τη γνώμη σου

Γνώμη σου...

Μίλα μόνη σου