Είναι γεμάτο το φεγγάρι,
γέμισ’ ο τόπος ξαστεριές.
μα να το δω δε με αφήναν
του χωρισμού οι αγκαλιές.

Στα δυο σου βλέφαρα φαινόταν
κάποτε ο κόσμος φωτεινός,
μα τώρα χάθηκες και πήρες
από το βλέμμα μου το φως.

Μάτια-συντρίμμια μου `χεις αφήσει,
νύχτες-αγρίμια χωρίς φιλιά,
όνειρα που `χουν παραστρατήσει,
όνειρα-αλήτες περαστικά.

Όπου κοιτούσα ο έρωτάς σου
όλα τα έκανε γιορτή.
Τώρα τα μάτια μου διστάζουν
να αντικρίσουν τη ζωή.

Με συντροφεύουν οι αναμνήσεις,
της μοναξιάς οι εραστές.
Γίναν τα βράδια μου χειμώνες,
γίναν οι μέρες μoυ φτηνές.

Μάτια-συντρίμμια μου `χεις αφήσει,
νύχτες-αγρίμια χωρίς φιλιά,
όνειρα που `χουν παραστρατήσει,
όνειρα-αλήτες περαστικά.