Λένε πως τώρα πια που αύριο θα `μαι άντρας
άντρα σε κάνει λένε πάντα το χακί
Αχ να μπορούσα λίγο χρόνο να κερδίσω
αντί στα χέρια σου να κλαίω σαν παιδί
Άντρας - παιδί μέσα σε νύχτα σκοτεινή

Φέρε κρυστάλλινα ποτήρια να γεμίσω
απ’ των ματιών σου το αθάνατο νερό
και στου στρατώνα τη σιωπή θα ξενυχτήσω
το κάθε δάκρυ σου να κάνω φυλαχτό

Φεύγουν οι ώρες, αστραπή μέσα στη νύχτα
λίγες μας μένουν, σε κρατάω αγκαλιά
Όταν φορέσω το χακί σαν μια συνήθεια
πώς θα ξυπνάω χωρίς εσένανε κοντά
πόσο θα αντέξω που θα ζούμε χωριστά