Κάτι ρωτάς,
κάτι απαντώ.
Λέξεις, λέξεις μες στο χρόνο.

Κάπου είσαι εσύ,
κάπου κι εγώ.
Κάπου κάπου σ’ ανταμώνω.

Κάποιες φορές,
στιγμές στιγμές
μοιάζουν όλα κερδισμένα.

Ξαναγυρνάς,
ξαναγυρνώ
στη συνήθεια και στο ψέμα.

Πώς θες να γίνουμε ένα
αν όλα τα κρυμμένα
δεν τα φωτίσουμε;

Πώς θες να γίνουμ’ ένα
αν τα φανερωμένα
δεν τ’ αφανίσουμε;

Όλα στο φως ριγμένα
κι όλα πυρπολημένα
να τα γνωρίσουμε.

Τι να σου πω για μένα
αν όλα τα σβησμένα
δεν τα φωτίσουμε;

Όποιος μπορεί,
όποιος βαστά
την αλήθεια του γυρεύει.

Κι όταν τη βρει
την παρατά
και στο φως μεταναστεύει.

Πώς θες να γίνουμε ένα
αν όλα τα κρυμμένα
δεν τα φωτίσουμε;

Πώς θες να γίνουμ’ ένα
αν τα φανερωμένα
δεν τ’ αφανίσουμε;

Όλα στο φως ριγμένα
δικά μας κι όλα ξένα
για να τα ζήσουμε.

Πώς να μου πεις ποιος είσαι;
Το παραμύθι χτίσε
να το γκρεμίσουμε.

Πώς θες να γίνουμε ένα
αν μέσα στα κρυμμένα
δεν ταξιδέψουμε;

Πώς θες να γίνουμε ένα
αν τα φανερωμένα
δεν τα ξοδέψουμε;

Όλα στο φως ριγμένα,
η αλήθεια και το ψέμα
κι όσα δεν είπαμε.

Βάλε φωτιά στο βλέμμα,
ρίξε ένα φως σαν αίμα
κι ύστερα κοίτα με.

Όλα στο φως
Όλα στο φως...