Δεν είναι σύνορο απλώς, ούτε ποτάμι
Αυτό που μοιάζει ανάμεσά μας να κυλά
Είναι ο καθένας μας μια χώρα και δε φτάνει
Να παραδώσει ο ένας στον άλλον τα κλειδιά

Δεν είναι όριο αυτό που μας χωρίζει
Αυτό που θα `θελα μαζί σου να υπερβώ
Ένα κενό που κι η καρδιά αναγνωρίζει
Κι ας επιμένει κι ας νικιέται απ’ αυτό

Είναι που μ’ όλα της αγάπης μας τα δώρα
Είναι που όσο κι αν τα σύνορα αρνηθώ
Εσύ θα είσαι πάντοτε μια άλλη χώρα
Ποτέ δε θα `μαι εσύ κι εσύ δε θα `σαι εγώ

Δεν είναι ο χρόνος που έχει μάθει να κερδίζει
Ούτε η ζωή που την κερδίζει η φθορά
Είναι μια λάμψη, μια στιγμή που ξεχωρίζει
Και κάνει το ένα πάντα δύο χωριστά