Του σπιτιού μου ο καθρέφτης
σας ορκίζομαι ειναι ψεύτης.
Κάθε μέρα μου χτυπάει ότι γέρασα.
Νύχτες πολλές που ξαγρυπνώ και δεν κοιμάμαι
αυτος με κάνει και θυμάμαι
τα νιάτα μου πως πέρασαν.
Ο ψεύτης λέει πως γέρασα.

Εγώ τα νιάτα μου τα πέρασα
σε αγκαλιές απο βελούδα και μετάξι.
Που με είχαν να μη βρέξει και μη στάξει.
Βρε καθρέφτη συμμαζέψου
θα σε σπάσω στο'χω τάξει

Τα μαλλιά μου κι αν ασπρίσαν
η καρδιά δε γέρασε
και αντέχει άλλα τόσα όσα πέρασε.
Κι αν τα μαλλιά μου ο καιρός τα έχει βάψει
δε θα μπορέσει την καρδιά μου να πειράξει
καθρέφτη σε ξεγέλασα
και μη μου λες πως γέρασα.