Κλείσε την πόρτα κι έλα να σου πω
σβήσε τα φώτα, πες μου σ’ αγαπώ
Μέσα στης νύχτας τον γλυκό αναστεναγμό
ταξίδι της ζωής μου μαγικό

Κάτι μου λέει να ονειρευτώ
έχεις τα νιάτα κι έχω τον καημό
και το φεγγάρι σαν σπασμένο χρυσό γυαλί
να κόβει και να βάφει το φιλί

Κάνω στο φεγγαράκι μιαν ευχή
όσο αντέχει σώμα και ψυχή
είμαι από χώμα, γίνε μια σιγανή βροχή
βροχή νυχτερινή, σαν μουσική

Έτοιμη η καρδιά από καιρό
δώσ’ μου ψυχή μου αθάνατο νερό
Στην αγκαλιά του φεγγαριού ν’ αποκοιμηθώ
στο σώμα σου να μπω και να χαθώ.