Στριφογυρίζω και κύκλους κάνω,
και όλα τ’ αγγίζω και όλα τα χάνω,
και τ’ άστρα γυρίζουν και με ζαλίζουν,
και μέσα με πάνε, δε θέλω, φοβάμαι...

Κι ο αέρας φυσάει και με παρασέρνει,
και η βάρκα μου σπάει και η δίνη με παίρνει,
πιο πέρα απ’ τα λόγια και πέρα απ’ τις λέξεις,
κι απ’ όλα τα πάθη, κι απ’ όλες τις σκέψεις...

Πιο βαθιά, πιο βαθιά βουτάω...
Πιο ψηλά, πιο ψηλά πετάω...
Πιο βαθιά, πιο βαθιά απ’ το ψέμα...
Πιο ψηλά, πιο κοντά σε σένα...

Στριφογυρίζω και φλόγες πατάω,
τα ρούχα μου σκίζω, στα βράχια χτυπάω,
και τ’ άδεια μου μάτια τη νύχτα μετράνε,
και πίσω απ’ τ’ αστέρια ελπίδα ζητάνε...

Στριφογυρνάω κι ο νους μου αδειάζει,
και ενός μαύρου ήλιου το φως με τρομάζει,
και όλα περνάνε, στο χάος γυρνάνε,
και μένει η αγάπη, μονάχα η αγάπη...

Πιο βαθιά, πιο βαθιά πετάω...
Πιο ψηλά, πιο ψηλά βουτάω...
Πιο βαθιά, πιο βαθιά απ’ τη δίνη...
Πιο ψηλά, στ’ ουρανού τη δίνη...

Πιο βαθιά...
Πιο ψηλά...
Πιο βαθιά, πιο βαθιά απ’ το ψέμα...
Πιο ψηλά, πιο κοντά σε σένα...