Στα μαραμένα και ορφανά
Ταξίδια του μυαλού σου
Θα έρχομαι σιγά σιγά
Στη σκέψη και στο νου σου.

Θα σου θυμίζω άρωμα
Βασιλικού και δυόσμου
Θα `μαι της Άνοιξης ανθός
Και γέφυρα του κόσμου.

Στα πιο μεγάλα όνειρα
στα μακρινά ταξίδια
θα `μαι για σένα ουρανός
με άστρα και στολίδια.
Στην πιο πικρή σου τη στιγμή
στη λύπη τη μεγάλη
θα `χεις το νου μου σύντροφο
θα `μαι μαζί σου πάλι.

Στα ξεραμένα και άοσμα
λουλούδια του αγρού σου
θα `μαι η αρχή του άπειρου
και λίπασμα του νου σου.

Θα σου θυμίζω αντάμωμα
απ’ τα πικρά τα ξένα
και σταυρωτό γλυκό φιλί
της μάνας σου σε σένα.